支持模糊查询,支持通配符和拼音查询, 帮助 。
敲打铜锣。常用以警众、聚众。
引《元史·刑法志四》:“诸军官鳩财聚众,张设仪卫,鸣锣击鼓,迎赛神社,以为民倡者,笞五十七。”郭灿东 《黄巢》第三章七:“王处存 便命鸣锣收军。”
敲锣。
引《三国演义·第一二回》:「今夜初更时分,城上鸣锣为号,便可进兵。」《儒林外史·第四回》:「众回子心里不伏,一时聚数百人,鸣锣罢市,闹到县前来。」
["◎一种乐器,铜制,像盘,用槌子敲打出来。如 ~鼓经(戏曲打击乐各种谱式的泛称)。~鼓喧天。紧~密鼓。"]详细解释
["①鸟兽或昆虫叫。如 ~啭。~唱。~叫。~禽。鸟~。②发出声音,使发出声音。如 ~响。~奏。孤掌难~。③声明,发表意见、情感。如 ~谢。~冤。百家争~。④闻名,著称:“以文~江东”。"]详细解释
jī míng gǒu gēng
băi jiā zhēng míng
luán fèng hé míng
yāo luó
míng biān
yī míng jīng rén
míng gǔ ér gōng zhī
zòu míng qǔ
gòng míng
míng fèng jì
míng fàng
zhēng míng
jīng míng
míng guăn
shēn míng
jǐng dǐ míng wā
míng háo
míng lǜ
yù míng
míng tiáo
yǐn qiào yíng míng
míng jiū
mó míng lè qì
shū háng yī míng
míng qí fèng
míng lì
chá luó
hú míng yú chū
míng lài
rèn shēn ěr míng
míng shén
hú míng gōu zhōng
gǔ jiăo qí míng
yáo luó dă gǔ
dǐng shí zhōng míng
lòu jìn zhōng míng