支持模糊查询,支持通配符和拼音查询, 帮助 。
黄莺的啼鸣声。
多比喻女子宛转悦耳的语声。
引唐•白居易 《春江》诗:“鶯声诱引来花下,草色勾留坐水边。”元•王逢 《题张后山西堂》诗:“柳行接陇鶯声迥,椶影涵波鹤思閒。”
引《水浒传》第一百回:“琼英 在城下鶯声娇囀,叫道:‘我乃郡主,保护大王到此,快开城门。’”清•王韬 《淞隐漫录·白素秋》:“耳畔鶯声嚦嚦,口脂之馥直透鼻观。”
《莺声》出自于《全唐诗》,是唐代文学家罗隐创作的一首五言律诗。
["①物体振动时所产生的能引起听觉的波。如 ~音。~带。②消息,音讯。如 ~息。不通~气。③说出来让人知道,扬言,宣称。如 ~明。~辩(公开辩白)。~泪俱下。~嘶力竭。④名誉。如 名~。⑤音乐歌舞。如 ~伎(女乐,古代的歌姬舞女)。~色。"]详细解释
["①〔黄~〕即“黄鹂”。②〔夜~〕文学上指“歌鸲”一类叫声清脆婉转的鸟。③鸟类的一科,身体小,褐色或暗绿色,嘴短而尖,叫的声音清脆,吃昆虫,是益鸟。如 ~歌燕舞。"]详细解释
tūn shēng yǐn qì
kǒu kǒu shēng shēng
yìng shēng yìng qì
shū shēng lăng lăng
màn shēng màn qì
shēng zhèn huán yǔ
qiăo wú rén shēng
nǐ shēng cí
qiū shēng
è shēng
liú yīng
zhào shēng
shēng yún
shēng mén
yīng dòu
yǐng shēng
jī shēng
yì shēng
chăng shēng
shēng míng wén wù
shēng yuān
chí shēng
zhăng shēng léi dòng
shēng lèi jù fā
shēng shì xuăn hè
hú líng shēng sòu
yīn qì tūn shēng
jūn shēng
yàn shēng
shēng míng jí shèn
mái shēng huì jì
yīng guī yàn gé
mín shēng zài dào
dú pāi wú shēng
yīng qiān zhī xǐ
shēng huà zǔ hé