支持模糊查询,支持通配符和拼音查询, 帮助 。
笳笛。古管乐器名。汉时流行于西域一带少数民族地区,初卷芦叶为之,后改用竹。
吹奏笳笛。古代贵官出行,前导鸣笳以启路。亦作进军之号。
笳笛。古管乐器名。 汉•时流行于 西域 一带少数民族地区,初卷芦叶为之,后改用竹。
引《六韬·军略》:“击雷鼓,振鼙、鐸,吹鸣笳。”
引三国 魏 曹丕 《与梁朝歌令吴质书》:“从者鸣笳以启路,文学托乘於后车。”宋•王安石 《晏元献挽辞》之一:“萧瑟城南路,鸣笳上九原。”清•昭槤 《啸亭杂录·孝感之战》:“其垒外松棚下,餘贼方瞭望,余骤发矢伤数人,贼错愕间, 江西 兵展旗鸣笳以进。”
["◎〔胡~〕中国古代北方民族的一种乐器,类似笛子。"]详细解释
["①鸟兽或昆虫叫。如 ~啭。~唱。~叫。~禽。鸟~。②发出声音,使发出声音。如 ~响。~奏。孤掌难~。③声明,发表意见、情感。如 ~谢。~冤。百家争~。④闻名,著称:“以文~江东”。"]详细解释
luán míng
diàn shăn léi míng
fēng bù míng tiáo , yǔ bù pò kuài
fēng yǔ rú huì , jī míng bù yǐ
hú jiā shí bā pāi
míng jiā
míng fèng
míng zhuàn
míng chén
míng cí
míng dòng
shēn míng
jiāo míng
yīng míng
shān míng gǔ yìng
míng sī
míng hé
míng yù
ěr míng mù xuàn
hú míng gōu huǒ
míng yù xī
yīng qí míng yǐ
míng yuè
míng nuò
míng náo
míng jiāng
yǐn háng yī míng
míng lì
míng fèng tiáo
gǔ bó qí míng
míng zòu
dǐng shí míng zhōng
míng kē qǔ
jiā gǔ rén
bù míng zé yǐ
què míng zhào jí